UFABETWINS ทีมหญิงอัฟกานิสถาน รอดตาลีบันแต่เผชิญอนาคตฟุตบอลไม่แน่นอน
ฉากที่สนามบินคาบูลเป็นหนึ่งในความโกลาหลและความสิ้นหวัง ท่ามกลางเสียงปืน ผู้คนต่างตื่นตระหนก ผู้คนหลายพันคนพยายามหลบหนีจากกลุ่มตอลิบาน และฟาติก็อยู่ท่ามกลางพวกเขา
ฟาติเป็นผู้รักษาประตูที่ฝึกฝนภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วด้วยการดูละครโทรทัศน์และภาพยนตร์ที่เติบโตขึ้นในอีกประเทศหนึ่งในอัฟกานิสถานที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ชื่อนามสกุลและอายุของเธอถูกระงับเพื่อปกป้องตัวตนของครอบครัวของเธอ ขณะที่กลุ่มตอลิบานยึดอำนาจในประเทศของเธอกลับคืนมาอย่างรวดเร็วในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2564 ฟาติตัดสินใจอย่างรวดเร็วว่าเธอและเพื่อนร่วมทีมจากต่างประเทศจะต้องละทิ้งบ้านเกิดและคนที่รักอยู่เบื้องหลัง
พวกเขาเล่นด้วยกันมาหลายปีแล้ว ทีมฟุตบอลที่เป็นตัวแทนของอัฟกานิสถานที่มีโอกาสและเสรีภาพมากขึ้นสำหรับผู้หญิง ตอนนี้ ความคิดหันไปหาการประหารชีวิตในที่สาธารณะและลิดรอนเสรีภาพที่เป็นเครื่องหมายของการปกครองครั้งก่อนของตอลิบานตั้งแต่ปี 2539 ถึง 2544 ฟาติคิดว่าการกลับมาของตอลิบานเป็นไปไม่ได้ ในไม่ช้าความไม่เชื่อของเธอก็กลายเป็นความรู้สึกสิ้นหวังและหวาดกลัว เธอต้องออกไป
“ฉันยอมรับว่าอัฟกานิสถานจบลงแล้ว” เธอกล่าว “ฉันคิดว่าไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ ไม่มีโอกาสได้ออกไปข้างนอกอีกครั้งและต่อสู้เพื่อสิทธิของฉัน ไม่มีโรงเรียน ไม่มีสื่อ ไม่มีนักกีฬา ไม่มีอะไรเลย เราเป็นเหมือนศพในบ้านของเรา “เป็นเวลาสองสัปดาห์ที่ฉันไม่เคยนอน ฉันใช้โทรศัพท์ตลอด 24 ชั่วโมง พยายามติดต่อใครซักคนเพื่อขอความช่วยเหลือ ทั้งวันทั้งคืน ตื่นขึ้น ส่งข้อความ และค้นหาในโซเชียลมีเดีย”
ฟาติและเพื่อนร่วมทีมหาทางออกได้แล้ว พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากเครือข่ายสตรีนานาชาติที่มองไม่เห็นซึ่งนำทางพวกเขาไปสู่ความปลอดภัย นี่คือเรื่องราวของการหลบหนีของพวกเขา โดยเริ่มห่างออกไป 12,700 กม. ในเมืองฮูสตัน รัฐเท็กซัส โดยอดีตนาวิกโยธินสหรัฐวัย 37 ปีกำลังวางแผนอพยพ
“มันเหมือนกับศูนย์ปฏิบัติการเสมือนเล็กๆ ที่ วอตส์แอปป์ หมด” เฮลีย์ คาร์เตอร์กล่าว “อย่าประมาทพลังของผู้หญิงด้วยสมาร์ทโฟน”
คาร์เตอร์ วัย 37 ปี เคยเป็นผู้รักษาประตูด้วย หลังจากที่เธอเป็นทหาร ซึ่งเกี่ยวข้องกับการรับราชการในอิรัก เธอเล่นสามฤดูกาลกับฮูสตันแดชฝั่ง เนชั่นแนลวีเมนซอกเกอร์ลีก ก่อนที่จะย้ายไปเป็นโค้ช ระหว่างปี 2016 ถึง 2018 เธอเป็นผู้ช่วยโค้ชของอัฟกานิสถาน ชาวอเมริกันอาจอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ แต่เธอกำลังแบ่งปันข่าวกรองเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในกรุงคาบูลกับนาวิกโยธิน
และเจ้าหน้าที่ความมั่นคงแห่งชาติผ่านแอพส่งข้อความที่เข้ารหัสเช่น วอตส์แอปป์ และ สัญญาณ การดำเนินการนี้ได้รับการขนานนามว่า ‘ดิจิตัลดันเคิร์ก’ “ในสภาพแวดล้อมการต่อสู้ปกติ ข้อมูลประเภทนี้จะไม่ถูกเปิดเผย แต่นี่เป็นการอพยพ” คาร์เตอร์กล่าว “ฉันจะซื่อสัตย์กับคุณ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ มันบ้า มันบ้าไปแล้ว มองย้อนกลับไป”
คาร์เตอร์ได้รับความช่วยเหลือจากคาลิดา โปปาล อดีตกัปตันทีมชาติของเธอ ซึ่งเกี่ยวข้องกับฟุตบอลหญิงในอัฟกานิสถานมาหลายปี ในฐานะวัยรุ่นภายใต้การปกครองของตอลิบาน โป๊ปและเพื่อนๆ ของเธอจะเล่นแมตช์อย่างเงียบๆ เพื่อที่กลุ่มตอลิบานจะไม่ได้ยิน เธอออกจากอัฟกานิสถานเพราะถูกขู่ฆ่าเพราะมีส่วนร่วมในเกม และตั้งแต่ปี 2011 เธอก็ได้อาศัยอยู่ในเดนมาร์ก
เวลาเป็นของสำคัญ ได้ รู้ดีว่า ฟาติ และเพื่อนร่วมทีมของเธอจะเสี่ยงต่อการถูกสอบสวนของ Taliban เนื่องจากการหาประโยชน์จากกีฬาของพวกเขา เธอรู้ด้วยว่าทหารกำลังไปตามบ้าน นักกีฬาหญิงหลายคนในกรุงคาบูลซ่อนตัวอยู่ หลายคนกลัวชีวิตของพวกเขา เธอบอก ฟาติ และผู้เล่นคนอื่นๆ ให้ลบบัญชีโซเชียลมีเดีย เผาชุดอุปกรณ์ และฝังถ้วยรางวัล “นั่นเป็นเรื่องยากเพราะเป็นความสำเร็จของเรา” ฟาตีกล่าว “ใครอยากเผาเสื้อของพวกเขา ฉันคิดว่าถ้าฉันรอด ฉันจะสร้าง [ความสำเร็จ] อีกครั้ง”
ในเวลาเดียวกัน คาร์เตอร์กำลังทำงานในแผนการนำพวกเขาขึ้นเครื่องบินทหารออกจากประเทศโดยเร็วที่สุด เธอรู้ว่าสถานการณ์ด้านความปลอดภัยในเมืองหลวงของอัฟกานิสถานจะยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น เธอเชื่ออย่างยิ่งว่ารัฐบาลสหรัฐฯ และอังกฤษกำลังจัดการกับสถานการณ์อย่างผิดพลาด และกลุ่มตอลิบานกำลังตั้งด่านตรวจ “คาลิดาส่งข้อความถึงพวกเราทุกคนว่า ‘สาวๆ เตรียมตัวไปสนามบินด้วยกันได้เลย กระเป๋าเป้คนละใบ’” ฟาติกล่าว
“เธอพูดว่า: ‘เราไม่สามารถบอกคุณได้ว่าเราแน่ใจด้วยซ้ำว่าคุณจะเข้าไปข้างในสนามบิน แต่ถ้าคุณสู้ คุณจะรอด’”
เมื่อถึงเวลา ฟาตีเขียนหมายเลขโทรศัพท์ของคาร์เตอร์ไว้ที่แขนของเธอ เผื่อในกรณีที่มือถือของเธอถูกขโมยหรือถูกยึด คาร์เตอร์ยังบอกกับฟาติด้วยว่าผู้เล่นควรหมุนโทรศัพท์โดยเปิดเครื่องไว้เพื่อรักษาอายุการใช้งานแบตเตอรี่ในกลุ่ม
ฟาติออกจากบ้านโดยแบกของให้น้อยที่สุดตามที่ได้รับคำสั่ง เธอสวมเสื้อคลุมยาวที่ปิดใบหน้าของเธอ การเดินทางไปสนามบินเต็มไปด้วยอันตราย ซึ่งอาจทำให้ผู้เล่นหยุดเดิน คำแนะนำของ ขั้วโลก คือให้จัดของเป็นเวลาสามวัน เผื่อไว้ แต่นอกจากที่ชาร์จโทรศัพท์ เสื้อผ้า และน้ำแล้ว ฟาติก็อดใจที่จะหยิบอีกชิ้นไม่ได้ แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะมีความเสี่ยงสูง
“ฉันมีกางเกงขาสั้นทีมชาติตัวหนึ่ง” เธอกล่าว “ฉันใส่มันเหมือนชุดชั้นในและฉันก็กลัวเรื่องนั้น” สถานการณ์ที่สนามบินช่างสิ้นหวังอย่างแท้จริง ผู้คนหลายพันคนมาชุมนุมกัน บางคนเดินทางมาจากภูมิภาคที่ห่างไกลที่สุดของประเทศ “ผู้คนต่างบีบคั้นกันและพยายามเข้าไปข้างในให้เร็วที่สุด” ฟาติกล่าว “มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย ทุกคนต่างพยายามเอาชีวิตรอด”
สำหรับคนส่วนใหญ่ การแย่งชิงก็ไร้ประโยชน์ “ถ้าชื่อของคุณไม่อยู่ในรายชื่อ หรือไม่มีใครในสนามบินออกมารับคุณ แสดงว่าคุณไม่ได้เข้าไป” คาร์เตอร์กล่าว “ดังนั้นเราจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้แน่ใจว่าทหารเรือที่ประตูน้ำมีข้อมูลเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะเข้าไปได้”
คาร์เตอร์ บอก ฟาติ ว่า “จะมีผู้ชายอยู่ที่ประตูทิศเหนือ”
เธอเสริมว่า: “คุณควรไปถึงที่นั่นในเวลาที่แน่นอนและเขียนรหัสผ่านที่ฉันบอกคุณ เขาจะเข้าใจและจะไม่มีคำถามใดๆ และพวกคุณจะเข้าไปข้างใน” รหัสผ่านนั้นเป็นชื่อของวีรบุรุษนาวิกโยธินแห่งสงครามโลกครั้งที่สอง จอห์น บาซิโลน และวันที่ก่อตั้งนาวิกโยธิน – 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2318 – รวมกับสัญลักษณ์อื่น ๆ “มันบอกฉันว่านั่นคือสิ่งที่ทหารเรือที่ประตูจะมองหา” คาร์เตอร์กล่าว “นาวิกโยธินจะไปรู้ว่านาวิกโยธินอีกคนหนึ่งบอกให้เธอเขียนป้ายนั้น”
แต่ที่ประตูด้านเหนือ ฟาติและกลุ่มของเธอก็หันหลังกลับ ข้อความไม่ผ่าน “ฉันพยายามจะแสดงรหัสนั้น แต่ทหารปฏิเสธและพูดว่าทีมชาติอะไร คุณเป็นใคร” ฟาติกล่าว “เขาบอกว่าถ้าคุณมีหนังสือเดินทางสหรัฐ เราจะให้คุณเข้าไปข้างใน แต่ไม่มีทางเลือกอื่น” ในฮูสตัน คาร์เตอร์ต้องปรับแผนใหม่ “หัวใจของฉันไม่จมในตอนนั้นเพราะฉันอยู่ในโหมดปฏิบัติการ” เธอกล่าว
“ฉันบอกว่าโอเค นั่นไม่ใช่ปัญหา แค่ให้เวลาฉันบ้างเพื่อฉันจะได้สื่อสารกับคนที่อยู่หน้าประตูอีกครั้งเพื่อที่พวกเขาจะได้รู้ว่าคุณกำลังจะมา “ฉันคิดว่าเธอเครียด และถูกต้องแล้ว ฉันไม่เครียด เพราะถ้าฉันเครียด ความเครียดนั้นก็จะถ่ายทอดให้เธอรู้” ฟาติและผู้เล่นที่เหลือทำได้เพียงรอ “ถ้าฉันเดา มันคือ 48 ชั่วโมงที่เราอยู่นอกสนามบิน” เธอกล่าว
“อากาศมันร้อนเกินไป ไม่มีอากาศ เด็กๆ รอบๆ เรากำลังร้องไห้และกรีดร้องและพูดว่า ‘กลับบ้านกันเถอะ ไม่อยากตาย’ เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้ยินเสียงปืน พวกเขาก็กรีดร้อง “มีสายตามากมายที่มองมาที่ฉันเพื่อทำอะไรบางอย่าง เพื่อหาวิธี” ฟาติตัดสินใจว่าเธอและผู้เล่นจะลองอีกครั้ง คราวนี้ที่ประตูทิศใต้ ระหว่างทางมีด่านตรวจตาลีบันสองแห่ง
ตอนแรกเธอถูกพรากจากพี่ชายของเธอและเขาก็ถูกทุบตีอย่างหนัก ในวินาทีนั้น เธอเองถูกเตะและโจมตีโดยพวกผู้ชายด้วยปืนยาวผลักฝูงชนกลับ ด้วยภาระหน้าที่บนบ่าของเธอ ท่ามกลางร่างกายที่รุมเร้า ความร้อนแรง และกระสุนปืน เธอรู้สึกว่ามันจบลงแล้ว เธอรู้สึกเหมือนยอมแพ้ จากนั้นเธอก็จำข้อความที่ ได้ ส่งให้เธอได้: “ถ้าคุณสู้ คุณจะรอด”
ฟาติ กล่าวว่า: “มันเป็นสิ่งที่ทำให้ความมืดนั้นสว่างขึ้น ทันใดนั้นมีบางอย่างบอกให้ฉันลุกขึ้นและฉันก็เริ่มต้นใหม่อย่างเข้มแข็ง นั่นคือบทเรียนที่ฉันจะเก็บไว้ตลอดชีวิต มีความหวังอยู่เสมอ , มีประตูเปิดอยู่เสมอ ” ผู้เล่นจัดกลุ่มใหม่ ทันใดนั้น พวกเขาฉวยประโยชน์จากสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวซึ่งดึงความสนใจของทหารยามตอลิบาน พวกเขาก็พุ่งไปหาทหารออสเตรเลียที่อยู่ไกลออกไป โดยยังคงอยู่ที่ทางเข้าด้านใต้ของสนามบิน
“คนเยอะมาก แต่เราก็ผ่านด่านสุดท้ายมาได้” ฟาติกล่าว “เราเห็นทหารออสเตรเลียและตะโกนวลีเช่น ‘ผู้เล่นทีมชาติ’, ‘ออสเตรเลีย’ และ ‘ฟุตบอล’ “พวกเขาดูเอกสารของเราแล้วให้เราผ่าน” เมื่อฟาติ เพื่อนร่วมทีมของเธอ และนักกีฬาพาราลิมปิกชาวอัฟกันบางคนขึ้นเครื่องบินขนส่งทางทหาร C-130 ที่มุ่งหน้าไปยังออสเตรเลีย เธอส่งภาพถ่ายและข้อความถึงคาร์เตอร์ “ฉันทำได้ เราทำสำเร็จ”
C-130 เป็นเครื่องขนย้ายฮาร์ดแวร์และกองทหารที่ไร้สาระสำหรับเขตสงคราม และเด็กหญิงทั้งสองถูกโฮสต์ไว้ในพื้นที่เก็บสัมภาระ พยายามทำตัวให้สบายพอที่จะนอนบนไหล่ของกันและกัน ดังนั้นจึงไม่มีการชำเลืองมองออกไปทางหน้าต่างของสถานที่ซึ่งเคยอยู่บ้านมาโดยตลอด “เครื่องบินเพิ่งบินขึ้นและมีเพียงเสียงและความกลัวที่เรามี เมื่อมองไปรอบๆ ก็มีแต่ใบหน้าที่หวาดกลัว” ฟาตีกล่าว
“ฉันกำลังคิดว่า คุณจะไม่มีวันได้เห็นสถานที่ที่สวยงามแห่งนี้ ที่คุณสร้างความทรงจำและเติบโตขึ้นมา นี่เป็นครั้งสุดท้ายของคุณแล้ว”
ในปี 2010 ในการแข่งขันนัดแรกอย่างเป็นทางการ โดยมี ได้ เป็นกัปตัน ผู้หญิงของอัฟกานิสถานแพ้ 13-0 ให้กับเนปาล โดยไม่คำนึงถึงสกอร์ไลน์ โมเมนตัมถูกสร้างขึ้นซึ่งสามารถเฟื่องฟูได้ในเสรีภาพสัมพัทธ์ของอัฟกานิสถานโดยไม่มีการปกครองของตอลิบาน
“เราเป็นกระบอกเสียงให้กับทุกคนที่ไร้เสียง” ฟาติกล่าว “มันทำให้พ่อแม่ของฉันเปลี่ยนความคิด โดยเฉพาะพ่อของฉัน เขามีความคิดแบบเดียวกันกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่คิดว่ากีฬานั้นไม่เหมาะกับผู้หญิง “บางคนคิดว่าเราแค่พยายามสนุก แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่ามันไม่ใช่แค่ความสนุก มันเป็นเรื่องของสังคม มันเป็นเรื่องของสิทธิ “ทีมชาติของเราเกี่ยวกับผู้หญิงทั้งหมดที่ถูกซ่อนไว้”
ทีมไม่เคยเข้าใกล้รอบคัดเลือกสำหรับทัวร์นาเมนต์ใหญ่ๆ เช่น ฟุตบอลโลกหรือเอเชียนคัพ แต่ภายใต้โค้ชชาวอเมริกัน เคลลี่ ลินด์ซีย์ และผู้ช่วยคาร์เตอร์ พวกเขาก้าวไปถึงขอบ 100 อันดับแรกของโลก แม้ว่าจะเป็นอันตรายเกินไปสำหรับโค้ชคนใดคนหนึ่งของพวกเขา เหยียบย่ำดินอัฟกัน การดำเนินการอย่างเป็นทางการล่าสุดเกี่ยวกับนักฟุตบอลหญิงชาวอัฟกันเกิดขึ้นในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2564 ในการแข่งขันที่อายุต่ำกว่า 20 ปีสำหรับประเทศในเอเชียกลางในทาจิกิสถาน
สองเดือนต่อมากลุ่มตอลิบานกลับมา ในออสเตรเลีย ฟาติ และเพื่อนร่วมทีมของเธอได้รับการฝึกฝนร่วมกันเป็นครั้งแรกในเดือนกุมภาพันธ์ หลังจากที่ เมลเบิร์น วิคตอรี่ ได้จัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกและโค้ช “ความรู้สึกนั้นช่างน่าอัศจรรย์” ฟาตีกล่าว “ฉันคิดว่า เรามีทุกอย่างคืนแล้ว และมีความหวังใหม่สำหรับเพื่อนร่วมทีมของฉันทุกคน
“ฉันเก็บรอยยิ้มเหล่านั้นไว้ในความทรงจำ และฉันคิดว่า ฉันประสบความสำเร็จ เราจะไม่หลงทาง” ในเดือนเมษายน พวกเขาผ่านอีกก้าวหนึ่ง เป็นโค้ชโดยเจฟฟ์ ฮอปกิ้นส์ อดีตทีมชาติเวลส์ ซึ่งปัจจุบันเป็นโค้ชทีมหญิง เมลเบิร์น วิคตอรี่ พวกเขาลงเล่นนัดแรกนับตั้งแต่หนีออกจากคาบูล โดยเสมอ 0-0 กับทีมนอกลีก ชุดอัฟกันไม่มีชื่อ มีแต่ตัวเลขด้านหลังเสื้อ – เป็นการเตือนว่าแม้พวกเขาจะปลอดภัย แต่ญาติของพวกเขายังคงเสี่ยงต่อการถูกระบุตัวตนและการตอบโต้
อนาคตดูไม่แน่นอน เพื่อที่จะแข่งขันในระดับนานาชาติในการแข่งขันอย่างเป็นทางการ พวกเขาจะต้องได้รับการสนับสนุนจากสมาคมฟุตบอลอัฟกัน (เอเอฟเอ) และการอนุมัติจากกลุ่มตอลิบานซึ่งไม่มีใครคาดว่าจะได้รับ ในเดือนกันยายน ทีมถูกถอนออกจากรอบคัดเลือกสำหรับเอเชียนคัพหญิงในเดือนกุมภาพันธ์ ซึ่งจีนชนะ
ฟีฟ่าอธิบายสถานการณ์ในอัฟกานิสถานว่า “ไม่เสถียรและน่าเป็นห่วงมาก” มันบอกว่า “ยังคงติดต่อ” กับ เอเอฟเอ และ “ยังคงมุ่งมั่นที่จะเติบโตเกม” แต่ไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่า ฟาติ และเพื่อนร่วมทีมของเธอจะสามารถเป็นตัวแทนของประเทศได้อีกครั้งหรือไม่ ในขณะเดียวกัน ทีมชายกำลังเล่นอยู่ โดยเพิ่งพลาดคุณสมบัติสำหรับเอเชียนคัพ 2023 โมฮัมหมัด คาร์การ์ ประธาน เอเอฟเอ ไม่ได้ตอบคำขอสัมภาษณ์
ฟาติยังคงแน่วแน่ “เรากังวลเรื่องชื่อทีมชาติอัฟกานิสถานว่าเราจะมีชื่อเป็นทางการหรือไม่” เธอกล่าว “ถ้า เอเอฟเอ บอกว่าไม่มีทีมชาติ ก็ไม่สำคัญเพราะฉันมีเพื่อนร่วมทีม เรามีกันและกัน เราจะเล่นด้วยกันหรือแยกกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วและไม่มีใครเปลี่ยนได้ “เป้าหมายคือสำหรับเราในการสร้างทีมชาติของออสเตรเลียหรือประเทศที่เราอยู่ แต่เรายังเป็นชาวอัฟกันและไม่ว่าอย่างไรก็ตามเราจะเป็นตัวแทนของสัญชาติของเรา”
ในที่สุด คาร์เตอร์ ก็พบกับ ฟาติ ที่ออสเตรเลียในเดือนเมษายน “เธอเป็นสาวที่น่าทึ่งมาก” ชาวอเมริกันกล่าว “ไม่ใช่แค่ความเฉลียวฉลาดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความกล้าหาญที่หญิงสาวทั้งกลุ่มแสดงออกมา ฟาติเป็นผู้นำ ความยืดหยุ่นและความกล้าหาญที่พวกเขาแสดงออกมาในปีที่ผ่านมาช่างน่าทึ่ง “ผู้หญิงพวกนั้นคือฮีโร่ของฉัน”
อ่านข่าวอื่นๆได้ที่ >>> UFABETWINS
หน้าแรก >>> บ้านผลบอล
